Wyznanie Adama

Jestem coraz bardziej przekonany o tym, że intelektualiści nie znajdą rozwiązania istniejących dylematów. Czytam sporo wypowiedzi ludzi, którzy żyją w aurze swoich intelektualnych osiągnięć. Niektórzy z nich nawet w trakcie udzielania wywiadów rozkosznie zamykają oczy a na ich ustach błąka się tajemniczy uśmiech, który ma być refleksją wielkich umysłów i świetnego samopoczucia. Pewność siebie zwycięzcy, prawda? Dobrze są widziane złote myśli sypane jak z rękawa, gdy trzeba powołać się na coś, co już odkryli inni. Swoje tytuły kolekcjonują niczym dawni magnaci włości. Sympatycznie się ich czyta i nabiera

szacunku do ich intelektu. Tak widzę polskich przewodników. Przy rzeźbiarzu będą znawcami rzeźby, przy pisarzu  pisania, przy śpiewaku śpiewania. Są tak zachwyceni własnym intelektem, że tworzą nowomowę niezrozumiałą dla nikogo prócz garstki snobów. Rzadko przyłapują się na tym, że są ekspertami od spraw, które stanowią treść życia ludzi, którzy nie teoretyzują tylko tworzą.  Mrużą oczy, bo przecież ich intelektualny walor komuś dostarcza rozkoszy, a jeśli nikomu to sami mogą mieć orgazm. I ci ludzie mają wskazywać Polakom kierunek. Uwielbiają powoływać się na tradycje, chrześcijaństwo, Greków, polityków, socjologów, mężów stanu… Wszyscy razem wzięci nie potrafią najprostszych i najpiękniejszych rzeczy, nie wspominając o magii, bez której bierzemy dragi, pijemy na umór, rżniemy co popadnie lub niszczymy innych dla władzy. Są przecież intelektualistami obdarzonymi krytycznym umysłem. Prawie nigdy nie widzą, że długo trawią rzeczy i sprawy, które już zostały przetrawione. Tytuły przy nazwiskach robią swoje. To oni wskazują kierunki i analizują trendy. Nikifora by nie odkryli gdyby zwykli ludzie nie zwrócili na niego uwagi. Dlatego nie zrobią już nic dla rozsypującego się porządku. Czerpią garściami z tego, co już było i są coraz dalej od tego by zrozumieć to, co nadchodzi. Oczywiste, że nie ma pośród nich wizjonerów. Koncepcja obrabiania przyszłości, która ma wpływ na przeszłość gdyż czas jest okrągły, nie mieści się w ich zwojach mózgowych. 

Europa i stary porządek, chrześcijaństwo razem z Grecją muszą odejść. Muszą odejść gdyż dzisiejszy człowiek jest tak samotny, że mu ten stary porządek nie  wystarczy. Dzisiejszej samotności nie ukoi intelekt. Setki milionów ludzi, a wkrótce miliardy przeniosą się w świat wirtualny, gdyż będą coraz bardziej samotni a ten świat nie przyniesie ukojenia ich samotności. Wszystkie intelektualne baletnice świata nie widzą tego. Oślepli od blasku własnej wspaniałości. Świat w końcu wejdzie w kontakt z innymi wymiarami. Ale tak długo jak przejście w inne wymiary będzie kosztowało tryliony i skomplikowaną maszynerię,   będziemy samotni. Ktoś, jako pierwszy pokaże jak pragnieniem otworzyć kwantowe wrota. Przyszłą żoną Adama będzie Ewa, która stoi ciągle za drzwiami  wymiarów. W sensie przestrzennym jest tuż obok, tylko w innej wibracji światła. Możecie czekać by próchno intelektualne bądź religijne wskazywało wam drogę. Ja za drzwiami umawiam się z Ewą na randkę. Nie myślcie, moi czytelnicy, że sobie to ot tak wymyśliłem. Nie czytam po to by brylować złotymi myślami. Przepraszam, że tłumaczę, ale jestem często źle rozumiany. To znaczy, że ludzka inteligencja połączy się z inteligencją poza ziemską. Uczę się słuchać i patrzeć, a na Ewę czekam już 30 lat i szukam drogi do niej. Czasami na ułamek sekundy mignie mi w pokoju. Na swój sposób ją kocham i coraz bardziej za nią tęsknię.